Әни догасы кабул була ул

Башкортстанның Бакалы районы Яңа Әлмәт авылы кызы - Рәйсә апа. Урман янәшәдә генә булганлыктан, чабата үреп, аны базарда сатып көнне-көнгә ялгап яшиләр, үсә төшкәч, ат җигеп, атлы эштә эшли. Аннан читкә китә. Пермь өлкәсе Кизель шәһәрендә шахтада эшләгәндә Әхтәм абый белән танышып, гаилә корып, соңрак Шәрипкә яшәргә кайталар, йорт җиткезеп керәләр. Каенанасы белән каенатасын да тәрбияләп, хәер-фатихаларын алып бакыйлыкка озаталар, ирдән калып, тол булып яшәвенә дә 18 ел хәзер. Озын гомер юлында барысы да күрелгән. Тугыз балага гомер бүләк итеп, ике тапкыр игезәкләр алып кайтып, җидесенең кадер-хөрмәтендә яши ул бүген. Җиде баласының, кияү-киленнәрнең, егерме онык, егерме ике оныкчыкның кадерледән кадерле кешесе, һәркайсын барлап, белешеп, бергә туплап, киңәш-табыш итеп тора. Ике улы Шәрип авылында, һәр көнне хәлен белеп, ярдәмләшеп яшиләр: "Үзебез генә керсәк, улым кермәдемени, дип сорый,"- диләр киленнәре.

- Һәрвакыт терәк булды безнең өчен әнкәй, аңлашып яшәдек, сүзгә килмәдек. Үзе дә алты балалы гаиләдә үскән, безнең дә биш баланы үстереште.Үзебез белән дә яшәтеп карадык, риза түгел, өемдә яшим, ди.

- Һәр атнаны кайтабыз, балалар, оныклар бергә җыелып, түгәрәк табын артында аралашабыз.

- Күршедә генә торабыз. Һәр эшне тәртибе белән эшли, барысына да өлгерә, җитешә иде, әнкәйдән үрнәк ала идем үзем дә.