“Күпне күрде безнең башлар“

Без килгәндә йомшак диванына җай гына ятып телевизор карый иде Салихҗан ага. Башында - чигүле түбәтәй, аягында - ап-ак җылы оекбаш.
Кунакларны күрүгә урыннан күтәрелгән бабай белән ике куллап күрештек. Утлар-сулар кичкән, корал тотып сугыш сызыгында илебез өчен көрәшкән, авыр эшләр башкарган, яу кырында берничә тапкыр яраланган куллар җылы иде... Иген иккән, җир эшкәрткән, тамырлары бүртмәчләнгән, сөякчел, әмма йомшак куллар. Әткәй куллары ул, дәү әти куллары!
-Әле бик әйбәт йөри идем, кызым. Инсульт дигән юньсез чир кичердем бит. Шуннан соң сәламәтлек бераз какшап китте, - дип елмая 87 яшьлек Салихҗан ага. - Һава торышы да үзгәреп тора, шул да йогынты ясый торгандыр инде.
Тулы мәгълумат газетаның чәршәмбе, 4 апрель, 2012 26 (9671) санында